Surinaamse ontgroening

Hallooo familie, vrienden, kennissen!

Het is alweer een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen, maar hier weer een berichtje van ons :) 

We zullen maar beginnen bij vorige week, want we hebben wel weer e.e.a. beleefd. Dat begint ook met datgene waarvoor we hier eigenlijk gekomen zijn, onze thesis voor Bio Pepper & Spices. Iwan is de directeur van Bio Pepper & Spices en hij maakt ons een beetje wegwijs in het bedrijf. Verder heeft hij ons ook goed geholpen met onderdak, vervoer, en Surinaamse weetjes. We hebben kennisgemaakt met Jan, dé bioloog, die alles weet over planten, maar ook van de geschiedenis van Suriname, de cultuur etc (en een uitleg over de bijvrouwen, kennelijk is dat hier 'normaal'). Hij raakt over niks uitgepraat en heeft een mooi Limburgs accent. Verder hebben we de directeur gesproken van SCF (Bio Pepper & Spices valt hier weer onder) en zijn we naar een proefveld geweest met sukades en pepers.Vorige week zaterdagochtend hadden we een praktijkdag gehad met alle boeren die chilipepers produceren. Deze dag was bedoeld om kennis op te doen over grondbewerking, mulching en compostering en Jantje maakte dit duidelijk door dit voor te doen in de praktijk. Voor ons ook een mooie gelegenheid om kennis te maken met alle boeren. Verder is onze begeleider (Bert) nogal van het netwerken, hij neemt dit erg serieus (haha). Wij hebben dus ook mooi een college meegepakt bij PTC (soort van HBO in Suriname). Dit was vooral heel veel geblaat over hoe belangrijk studeren is en verder ging het ook nog een beetje over landbouwmechanisatie in Suriname (zie de foto voor een impressie, zoek de bakra's). En we hebben natuurlijk ook genetwerkt, wat er waarschijnlijk nog voor gaat zorgen dat we een keer een presentatie moeten geven voor Surinaamse studenten. Afgelopen week zijn we bezig geweest met ons onderzoeksvoorstel. Dit blijkt nog wel lastig te zijn, want het is allemaal iets anders dan hoe we het ons hadden voorgesteld. Aankomende week gaan we hopelijk alle boeren interviewen (als de auto gerepareerd is, haha, alles in Suriname duurt hier lang).

Toen was het tijd voor kennismaking met de Surinaamse cultuur... We worden goed op weg geholpen door onze begeleiders en ook door onze buurtjes (die inmiddels vertrokken zijn helaas, huilie!). We hadden onze buurtjes betiteld tot papa en suikeroompje, zonder hen hadden we het niet overleefd. Ze hebben ons kennis laten maken met de Surinaamse gastvrijheid aangezien zij en hun familie ons de hele tijd eten voeren: van kokosnoot, tot krab, tot bara. Aan onze buren hebben we trouwens nog wat Surinaamse matties overgehouden, waarmee we nu regelmatig afspreken (lees: eten en tripjes maken). We zijn ook met onze buren en matties en aanhangende fanclub naar een écht Surinaams feestje geweest. Onze buren moesten daar optreden, want ze spelen in een band. Helaas was er niet veel publiek meer over, maar dat mocht de pret niet drukken. Buiten ging het feestje gewoon door, met Hindoestaanse dansles op straat. Naast onze buren hebben we kennisgemaakt met Leonard, een Nederlandse stagair die hier is blijven hangen en nu in de bosbouw werkt. Hij heeft ons wegwijs gemaakt door het avondleven van Paramaribo en zijn ervaringen verteld met het doen van een stage hier.

Verder hebben we erop los geëxperimenteerd met eten: 1 peper bleek toch iets teveel te zijn, en mieren uit de de rijst en havermout halen kost teveel tijd, dus we eten maar wat extra eiwitjes. Ook proberen we Surinaamse groentes uit, maar bij elke groente hebben we weer een kwartier uitleg nodig over de bereiding van het gerecht. Gelukkig kunnen onze suikeroom, papa, en matties wel koken.

Met al dat eten moet er natuurlijk ook gesport worden. Vorige week hebben we een rondje hardgelopen en onderweg werden we belachelijk gemaakt door een aap die met ons mee ging rennen. Verder zijn we donderdag met de fiets naar Domburg (met een idyllisch marktplein) en White Beach geweest (hét strand van Suriname). Dit viel beide nogal tegen, want bij het marktplein moesten we even vragen of dit het wel echt was, en bij White Beach waren we per ongeluk te ver doorgefietst omdat we zo oververhit waren. Op de terugweg kwamen we er toch nog langs en daar aangekomen bleek het een witte zandbak te zijn, met tralies eromheen. Een gevangenis dus. Ach, je wordt met die tralies wel beschermd voor piranha's. En we hadden toch geen tijd om zo lang te blijven, want we moesten heel hard scheuren om onze fiets op tijd in te leveren. Gelukkig kregen we onderweg een zegenbuitje van boven en daardoor konden we wat harder doorfietsen. Totaal hebben we 70 km afgelegd, maar de helft is in een waas aan ons voorbijgegaan omdat we het zo heet hadden. Ohjaa, zwemmen doen we hier elke dag, ook om ons zweet weg te spoelen en het zwembad ligt toch naast de deur. We voelen ons af en toe wel albino-aapjes in een dierentuin: soms willen mensen aan je zitten en roepen ze dingen naar je. Maar gelukkig hebben we ook heel vaak een privébad. 

Wat betreft geloof: dat leeft hier nogal. Bijna in alle vormen en maten. Het is bijna niet in te denken dat iemand atheïst is. We hebben al interessante gesprekken gehad over het geloof met o.a. Hindoestanen en moslims. Iedereen respecteert hier elkaars geloof, en we hebben zelfs al met een moslim gebeden voor onze heerlijke krabmaaltijd. Ook werden we vergezeld door een taxichauffeur met christelijke muziek tijdens één van onze taxiritten. We gaan morgen naar de kerk waar hij ook naartoe gaat. We zijn heel benieuwd!
 

Nou, tot zover onze avonturen! Voor wat beeldmateriaal kunnen jullie de filmpjes en foto's bekijken.

Liefs,
Kim & Vera


P.S. Bent u op zoek naar antirimpelcrème? Ga in Suriname wonen, de mensen lijken hier 20 jaar jonger.