Hieperdepiep hoera!

Hallo!

Wat leuk dat u/jij weer eens een kijkje neemt op onze blog :) Boy, wat gaat de tijd snel! De afgelopen 2 maanden zijn echt omgevlogen, saaaaang. De laatste 3 weekjes stage/thesis zijn al aangebroken... Daarna hebben we hier nog een maand vakantie en krijgen we 2 keer gezellig bezoek uit NL :)

We zijn heel druk geweest met onze scriptie en hebben hele vorderingen gemaakt. Vera is zelfs al afgestudeerd voor haar bachelor Biologie dus mag zich nu bijna professor noemen :) dit werd uiteraard gevierd met taart die haar lieve zus als verrassing had meegebracht.

Vera is druk bezig geweest om een biologisch bestrijdingsmiddel te zoeken tegen de schimmel die alle chilipepers oneetbaar maakt. Deze schimmel komt over de hele wereld voor en de bestrijding is nogal een dingetje... We hebben nog geskypt met iemand die chilipepers produceert in Azië, maar helaas bestreden zij niet-biologisch. Toen zijn we in Suriname op bestrijdingsmiddelenjacht geweest, maar dat was nogal een uitdaging... We vonden een product dat potentie leek te hebben: een olie gemaakt van neem (een boom die oorspronkelijk uit India komt). Helaas was dit niet meer op voorraad... Het aanbod van producten is nogal afhankelijk van de boeren hier en die hadden er blijkbaar geen vertrouwen in (een soort van 'wat de boer niet kent, dat vret ie niet'). Uiteindelijk was Vera dus gedwongen haar eigen neemextract te maken van bladeren, dus hoppa, in de blender er mee! Het resultaat was een soort van smoothie, maar BOY, dit stonk echt verschrikkelijk! Ons appartement rook een paar weken naar rotte eieren... Tsja... Het leven van een wetenschapster gaat niet over rozen. Helaas was dit zelf-gebrouwen middeltje ook niet heel efficiënt, dus het is nu alsnog zoeken naar een beter middel. Heeft er nog iemand een goede tip? 

Wat betreft Kim's thesis is er ook heel werk verricht. In het begin ging het nog een moeizaam bij de aanleg van het proefveld, want het graven en planten was toch veel meer werk dan gedacht. Gelukkig is het toch op tijd afgekomen met de hulp van wat extra arbeiders. Alle 1100 plantjes staan nu in het veld, geteeld op bedden met verschillende soorten mulch, en voorzien van een dripirrigatiesysteem zodat we niet handmatig water hoeven te geven. Nu is het een kwestie van data verzamelen en eventuele problemen in kaart brengen + oplossingen bedenken om de teelt te optimaliseren. Dit klinkt heel leuk, maar brengt soms ook de nodige irritaties met zich mee. Eén van onze irritaties heeft te maken met mieren. En geen normale mieren, nee.. DIKKE RODE MIEREN die echt mega hard prikken en agressief over je handen en voeten rennen. We zullen onze papa nooit meer beschuldigen als hij thuis in Oosterwolde middeltjes tegen mieren gaat spuiten (ook al zijn die niet echt biologisch...)

Verder hebben we tijdens het werk interessante gesprekken gehad met de lokale bevolking hier. Vooral in het binnenland, maar ook in de rest van Suriname, wordt er sterk geloofd in het bestaan van (kwade) geesten. Ook hebben mensen hier zelf mee te maken gehad, heel bijzonder om te horen en voor ons ook best bizar omdat in NL iedereen eigenlijk zo nuchter denkt en daar minder mee bezig is.

Tussen al dit harde werk door, hadden we toch ook wel wat ontspanning nodig, want 'boy, me wer lek wang dagoe'! We hebben wat leuke tripjes gemaakt en wat (afscheids)feestjes gehad (o.a. een Hindoestaanse bruiloft):

Eind november (25e) was het Srefi densi, onafhankelijkheidsdag. Op die dag wordt gevierd dat Suriname in 1975 onafhankelijk werd van NL. Tijdens dit weekend zijn we naar Brokopondo (één van de 12 districten van Suriname) geweest in het binnenland, waar het groots gevierd werd. Verder hebben we dat weekend een goudmijn bezocht en daar geslapen. Dit was heel bijzonder om mee te maken (je kunt hier ook niet komen zonder met een local mee te gaan). We hadden echt het idee dat we in een heel andere wereld waren beland. Onderweg reden we door een Marrondorp waar de mensen toch een heel ander leven hebben dan in de stad. Ook werden we er aan herinnerd dat het niet altijd gepast is om foto's te maken. De Marron kinderen zijn erg nieuwsgierig, maar zodra je je camera tevoorschijn haalt, rennen ze weg (nou ja, niet allemaal). De goudmijn was geen echte mijn zoals wij dachten, maar een 'grote zandbak' waarbij heel diep gegraven wordt om naar goud te zoeken op bepaalde plekken. Verder sliepen we in een primitief hutje, voorzien van plastic als dak. De WC was bestond uit een pot achter een gordijntje en je moest doorspoelen met een emmer water dat uit een bron werd gepompt (dit werkte alleen niet meer toen wij kwamen, waarschijnlijk ging iedereen normaal gesproken gewoon in het bos). In het dorp wonen eigenlijk alleen goudzoekers die daar wonen voor hun werk, ze blijven hier dan een paar weken wonen. Het lijkt bijna een groot schoolkamp: allemaal tentjes naast elkaar en als iemand 's avonds de muziek hard aan zet en jij wil slapen, heb je gewoon pech... 

In de kerstvakantie was het ook erg druk op het resort waar wij verblijven, en kwamen er allemaal gezellige Nederlandse Surinamers hier op vakantie. We zijn een dagje weg geweest met hen en hebben een boottochtje gemaakt op de Surinamerivier en een oude plantage bezocht. Hier kon je nog de restanten van huizen en gebouwen zien en werd ons e.e.a. verteld over hoe het er vroeger op de plantages aan toe ging. Erg om te horen hoe wij als Nederlanders vroeger hier de slaven hebben behandeld op de plantages, en dat allemaal om geld. Ook zijn we bij Braamspunt geweest, het enige échte strand van Suriname, en hebben we een kaaiman en schildpad vastgehouden.

En toen was het alweer Kerst! Op Kerstavond zijn we naar de kerk geweest, en hebben we een heel mooie dienst gehad in een Evangelische kerk. Er werden verschillende optredens gegeven door de jeugdgroepen en er was een preek. Op het eind kreeg iedereen een kaars en moest je je 'lichtje doorgeven', zodat uiteindelijk iedereen een brandende kaars had. Op 1e Kerstdag hadden we een Hindoestaanse bruiloft. Heel erg leuk! We waren goed voorbereid, en hadden al Hindoestaanse jurken ingekocht. De hele dag was er veel eten, dus verhongeren konden we absoluut niet. Hier is het ook zo dat als je op een bruiloft gaat eten, niet iedereen tegelijk kan eten, omdat er niet zoveel plek is. Dus bij de 'vreethoek' staan wat bankjes, en daar ga je dan naast elkaar zitten (gezellig) en 'werk' je je eten naar binnen. Daarna ga je weer terug naar het feest, en dan kunnen andere mensen gaan eten. De bruiloft was erg mooi en ook bijzonder om mee te maken. Een Hindoestaans meisje ging namelijk trouwen met een moslim, en daarbij moest ze ook bekeerd worden. We vonden het wel apart dat dit op de bruiloft zelf moest gebeuren. Verder leek het dat het bruidspaar zich in moest houden, omdat vooral de gasten plezier te maakten: er werd veel gedanst voor het bruidspaar, maar niet door het bruidspaar.

Tussen Kerst en Oud&Nieuw was Suriname echt één groot feest. Zo hebben we Broederliefde en Ronnie Flex gezien. De Surinamers sparen zo'n beetje het hele jaar voor de decembermaand en dan gaan ze ook echt helemaal los. Eigenlijk kon je vanaf de 20e iedere dag wel naar een ander feestje gaan. Vooral met Oud&Nieuw was het heel druk in de stad en zijn er enkele straten afgezet. Suriname staat ook echt bekend om haar Oud&Nieuw viering. We waren dus erg benieuwd en het was natuurlijk extra leuk, omdat Kim jarig was! Vera had het huisje versierd en een verrassingsontbijtje voor Kim gemaakt. Kim heeft 's ochtends eerst onze buurtjes getrakteerd op taart. Daarna zijn we naar de stad gegaan om deze 'happening' te aanschouwen. Hier was vooral veel muziek en er werden miljoenen(?)klappers afgestoken. Door de regen viel de drukte dit jaar mee vergeleken met normaal. 's Avonds gingen we opnieuw naar de stad om de jaarwisseling met andere stagiaires mee te maken. We konden het ook niet laten om zelf ook een potje met vuurwerk in te slaan (we misten het toch wel een beetje dat ons lieve broertje dat normaal doet). We hadden nog een verjaardagsliedje aangevraagd voor Kim en daarna hebben we afgeteld op het onafhankelijkheidsplein in de volle regen, maar dat maakte niet uit, want iedereen was vrolijk! En dan denk je dat het feesten na Oud&Nieuw afgelopen is... Nou niet dus, dan is er nog ongeveer een week volgepland met afterparty's. Dit vonden wij toch iets te heftig...

In de eerste week van januari zijn we samen met wat andere stagiaires naar Guyana geweest! Dit was een hele mooie trip :) Vanaf Paramaribo zijn we met de bus en de boot naar Georgetown gegaan. De efficiëntie bij de grensovergang van Suriname/Guyana is trouwens ver te zoeken... Op de terugweg hebben we er ongeveer 18u overgedaan om terug te reizen naar Paramaribo. Deze vertraging lag (zoals u/jij waarschijnlijk al wel raadt) niet aan de Guyanen, maar aan de Surinamers... Wij kunnen er nog steeds niet bij waarom niemand hier een oplossing voor bedenkt, maar ja... In Georgetown hebben we een paar dagen overnacht in een cheap hostel en de stad bekeken en naar het strand geweest. Het is daar toch wel heel anders dan in Suriname. Sommige straten waren best wel vies, en er lopen gewoon koeien over straat. Verder is de officiële taal Engels, dus daar konden we ons prima mee redden. In Georgetown, hebben we op 2 blanken na in het hostel, verder helemaal geen blanke mensen gezien (Guyana is namelijk helemaal geen toeristisch land). We werden meerdere keren nageroepen met 'white meat' .. Dit hadden we nog niet eerder gehoord, meestal wordt er in Su 'pannenkoekje' of 'puntneusje naar ons geschreeuwd. Verder moesten we in Georgetown ook een toeristenkaart kopen, want anders zouden we niet meer terug kunnen komen in Suriname. Vol goede moed, en in onze korte broekjes en hemdjes gingen we op weg naar de ambassade. Maar zoals u/jij al raadt, waren we te 'naakt' en werden we zo niet binnengelaten. Helaas had niet iedereen van ons een lange broek bij zich. Gelukkig waren ze bij de ambassade in Guyana nog best wel aardig (vergeleken met Suriname) en mocht 1 iemand van ons naar binnen, nadat we bij iemand in de straat een rokje/kleedje hadden geregeld. Vera heeft uiteindelijk geregeld dat we een mooie toeristenkaart in ons paspoort kregen :) Ons hoogtepunt van de trip was toch wel de Kaieteur Falls (de hoogste single drop waterval van de wereld!). Deze waterval is in het binnenland van Guyana, en is bereikbaar per vliegtuig. De vlucht alleen is al heel bijzonder, dan zie je pas hoe uitgestrekt het Amazonegebied is. Na ongeveer 45 minuten vliegen begon het wat bergachtiger te worden en doemde er 'uit het niets' een enorme waterval op. Zoiets moois hebben we volgens mij nog nooit eerder gezien! Na een paar rondjes gevlogen te hebben, gingen we landen op een mini landingsbaan in de jungle. Vanaf daar konden we naar de waterval lopen om deze te bezichtigen. En we kunnen wel beamen dat het ontzettend hoog was! Er waren geen hekken, dus we konden lekker gevaarlijk op het randje liggen en naar beneden kijken. De gids gooide een flesje naar beneden, maar je werd gewoon bijna duizelig als je hier naar keek. 

Jaja, en dan nog een tripje... afgelopen weekend zijn we naar Bigi Pan geweest. Dit betekent groot meer (bigi = groot, pan = meer). Dit is een natuurgebied in Nickerie, en heel anders dan de omgeving van Paramaribo (het lijkt bijna Friesland). We hebben getoerd in een mooi houten bootje en kwamen onderweg ook een bootsluis tegen. Ja, de Nederlanders hebben het goed voor elkaar met alle dijken/sluizen, maar de Surinamers hebben hier weer andere oplossingen voor. We moesten allemaal de boot uit, en op de bootsluis gaan staan. Vervolgens voer de kapitein een stukje achteruit en nam een aanloop zodat hij de boot op de sluis kon varen. Vervolgens moesten we de boot duwen en konden we weer verder varen aan de andere kant. We hebben overnacht in hangmatten in een hutje op het water.Tijdens dit weekend hebben we veel vogels gespot, o.a. rode ibissen (erg mooi), flamingo's en vliegende vissen. Wist u/jij trouwens dat rode ibissen niet rood geboren worden, maar hun rode kleur krijgen door het eten van garnalen?

Verder verhongeren we hier niet... We hebben van onze ouders een mega pakket gehad uit NL. Eigenlijk zou die al met Sinterklaas moeten komen, maar in Suriname duurt alles langer. Dus we zitten nu (twee maanden later) lekker aan de chocoladekruidnoten in het januari zonnetje :)

Dit was het voor nu! Bedankt voor het lezen, dat kunnen we zeker waarderen.

Groetjes van de Sollies