Bloed, zweet en tranen!

19 november 2017 - De Nieuwe Grond, Suriname

Halloootjes!

Hier weer een nieuwe update van ons! Allereerst, bedankt voor jullie reacties op onze blogs. We vinden dit erg leuk om te lezen! :)

We zijn inmiddels hard aan het werk geweest voor ons onderzoek, en hebben al wat vorderingen gemaakt, wat wel wat bloed, zweet en tranen gekost heeft. Haha, ja in Suriname gaat alles toch minder snel en blijkt afspraken maken toch net ietsje anders te gaan dan in Nederland. Meestal kunnen we er wel om lachen, maar soms willen we er ook wel een beetje van gaan huilen.

We hebben een bezoekje gebracht aan CELOS, het Center for Agricultural Research in Suriname. Daar kunnen we hopelijk gebruikmaken van het laboratorium voor ons onderzoek, want verder zijn de onderzoeksfaciliteiten hier nogal beperkt. Ook zijn we langs geweest bij Boer Roberto, met zijn 1640 ha in het binnenland. Het was echt zo mooi daar! We hebben ook erg gelachen toen hij de koeien ging roepen met: 'AU, AU'! (zie filmpje). Dit is hindoestaans voor 'kom'. Verder heeft hij ons zelfs een stukje land aangeboden om een eigen bedrijfje hier te beginnen. Dus als we ons diploma niet halen, weten we waar we terecht kunnen :)

Wat betreft Vera's onderzoek: dat heeft zo zijn up's en down's gehad maar uiteindelijk staan alle planten in het proefveld! Vera heeft haar onderzoeksvoorstel een aantal keer aan moeten passen door wat struggles met mensen en afspraken hier. Uiteindelijk heeft ze nu een proefopzet bedacht waarbij ze gebruik maakt van geïnfecteerde peperplanten en ze gaat verschillende bestrijdingsmiddelen (medicijnen, zoals ze dat hier noemen) toepassen om te testen welke het beste werkt tegen de schimmel. We hebben Vera's veld geploegd, geulen gegraven voor afwatering en bedden gemaakt. Poahhh, dat was een hele klus en het kostte heel wat litertjes zweet! We kunnen straks heel wat kleding weggooien: of het is verpest door de modder, of er zit chronische zweetlucht in... Hebben jullie nog tips om dit te verhelpen zonder wasmachine (zonder dat onze kleren ook helemaal uitlubberen)?
Omdat de tijdsdruk nogal hoog was, hebben we lange dagen gemaakt en zelfs tot in de late uurtjes doorgewerkt. Het leven van een boer(in) is mooi, maar gaat zeker niet altijd over rozen... Gelukkig kwam boer Ramai ons nog helpen met zijn werknemers, anders hadden we het echt nooit afgekregen. Dat ploegen was trouwens ook nog een heel gedoe, poging 1 en 2 (zie foto's) waren 'mislukt'. We hadden namelijk een stukje grond toegewezen gekregen op het resort, maar toen we daadwerkelijk aan de slag gingen, bleek dat ze dat toch niet zo'n geschikt stukje vonden en werden we doorverwezen naar een ander stukje... Maar toen bleek dat dit ook niet goed was... Nu zijn er dus 2 grasveldjes half omgeploegd, haha. Het ging weer lekker op zijn Surinaams... Toen we uiteindelijk op de goede plek aan het werk gingen, bleken daar ook nog eens koeien los te lopen. Gelukkig is inmiddels het hek gemaakt, dus nu maar hopen dat ze niet terugkomen en Vera's proefveld kaalvreten... Verder heeft Vera ook al een paar keer op haar kop gehad van de eigenaar van het resort, want we mochten geen boerderij maken van zijn resort. We hadden zakken met koeienstront naast ons huisje gelegd, en dat vond ie niet zo leuk... Daar snappen wij nou echt niks van... Later draaide hij gelukkig bij en werden we zelfs getrakteerd op een biertje. Omdat Vera's proefveld ruimte over heeft, hebben we een deel van de grond gebruikt als moestuin :) daar staat nu cassave in, en watermeloen, kouseband, komkommer, etc. Hopelijk hoeven we over een poosje minder vaak naar de markt om inkopen te doen.

Kims onderzoek zal gaan over water optimalisatie bij verschillende pepervariëteiten want dat blijkt hier ook nogal een groot issue te zijn. Zij heeft ergens anders een proefveld, bij boer Clay dichtbij Lelydorp, en zal verschillende irrigatieregimes testen in combinatie met verschillende soorten mulching. Wat betreft haar onderzoek moet er nog veel uitgezocht worden, maar het begin is gemaakt en de zaden zijn gezaaid in de nursery bij Clays oom (zie foto). Hier hebben ze trouwens geen spaantjes, dus we maken creatief gebruik van plastic lepeltjes om onze planten te coderen. Kims planten zullen over 2 weken in het veld gezet worden, dus daarvoor zullen we ook de nodige voorbereidingen voor moeten gaan doen. Inmiddels is het veld gemaaid (zie video). Haha, het veld was nogal ongelijk en Kim ging bijna op z'n kant met de trekker, maar gelukkig greep Clay op tijd in. We hebben ook het gras verzameld van het veld, en dat op een hoop gelegd, zodat een deel van de bedden met organic mulch bedekt kan worden. Dit kostte ook heel wat moeite, je kan hier beter niet tussen 12.00 en 15.00u in de felle zon gaan werken.

Dan ontspanning, ja daar ontbreekt het hier ook niet aan gelukkig :) Twee weken geleden zijn we samen met Fanny en Leonard een weekendje weg geweest. Ons weekendje begon met een bezoekje aan Ammiel Meuleman, die hier werkt als evangelist, samen met zijn vrouw en kinderen, in klein Powaka (indianendorp). We werden erg gastvrij ontvangen met koffie, thee, koek en lunch! Het was erg mooi om te zien wat voor werk ze hier doen. We hebben ook erg veel bewondering voor deze mensen. Ze wonen nogal afgelegen en met 4 kinderen hebben ze het erg ged voor elkaar. De kinderen gaan niet naar de school in het indianendorp, omdat het onderwijs niet zo goed is. Ze krijgen met zijn vieren les van een evangelisatiejuf in een gebouwtje dichtbij hun huis. We willen ook graag nog een keer op zondagochtend daar een dienst bezoeken. Wat betreft de kerk, we luisteren trouwens graag (live) met u mee Oosterwolde! 

Na ons bezoekje aan de familie Meuleman, gingen we verder richting Stone eiland. Stone eiland is gelegen aan het Brokopondomeet, een erg mooie plek! Het verhaal achter het Brokopondomeer is trouwens minder mooi... dat is namelijk ontstaan door bouw van de Afobakadam, een stuwdam in de Surinamerivier. Bij de aanleg daarvan zijn er veel Marrondorpen onder water gelopen. Ook steken er nu nog veel dode boomstammen uit het water, omdat het allemaal bos was. We hebben onze hangmat meegenomen en in een hutje aan het water geslapen. Er waren ook nog andere mensen, en 's avonds hebben we een kampvuur gemaakt. Ook hebben we aan het water geBBQ't en we hebben ons buikspierschema natuurlijk niet laten zitten. Het was wel een uitdaging op het strand... We werden nogal melig en hebben toen 2 creoolse jongens zo ver gekregen om jumping jacks te doen, in ruil voor een stukje kip. Ze waren alleen totaal niet lenig en bakten er helemaal niks van. De volgende ochtend reden we richting Brownsberg. De weg naar Brownsberg was erg slecht, en we deden maar liefst een uur over 13 km. Bij Brownsberg zijn we omhoog gelopen en hebben we wat kiekjes gemaakt van het mooie uitzicht over de jungle en het Brokopondomeer. Daarna zijn we naar beneden gelopen om de Irenevallen te zien. Daar was heerlijk koel water, en hebben we even gezwommen. Hier waren we ook wel aan toe, want het was nogal een pittige afdaling. Dit moesten we later helaas ook weer omhoog lopen... Het was trouwens ook nog een spannend weekend, aangezien Leonard's auto problemen had met de accu. Het was iedere keer weer een verrassing of we onze trip konden voortzetten.

Naast natuur, hebben we ook ook genoten van cultuur. Ramai, de boer die geholpen had bij Vera's proefveld, nodigde ons uit om mee te gaan naar een Hindoestaans feest in de tempel. Ons werd verteld dat het hier uitbundig wordt gevierd, met natuurlijk veel eten. Wij wisten niet goed wat we moesten verwachten, maar hebben ons maar netjes aangetrokken en zorgden dat we daar met een lege maag kwamen. Daar bleek dat er eerst een kerkdienst was van ongeveer 2-3 uur, waarbij werd gezongen en gebeden, en alles was in het Hindi. We kregen een mooie Hindoe-stip op ons hoofd en een soort vloeistof op onze rechterschouder gedruppeld. Wij vroegen ons wel af waar het eten bleef, want we begonnen te behoorlijk honger te krijgen. Tot onze grote blijdschap werd de 'vreetschuur' geopend na de dienst. Er was genoeg Surinaamse roti, pompoen, sopropo, etc. Natuurlijk wel alles vegetarisch, in verband met reinheid in de tempel. Je kon gewoon gaan zitten, er werd een bordje voor je klaargezet, en mensen kwamen langs met eten wat ze voor je opscheppen. Wel heel gaaf om te zien hoe iedereen van de familie meewerkt met zo'n feest en zoveel tijd stopt in de voorbereidingen van het eten. 

Ja, die Surinaamse roti doet het goed hier. Dat is erg kruidig en pittig, en we hebben pas ook zelf roti klaargemaakt. Dit smaakte toch een beetje anders... Maar na de kookworkshop van Raoel gaat het nu helemaal goed komen! (zie filmpje). 

Vorige week zijn we een avondje uit geweest met Rashnie (de dochter van Ramai) en wat familie en kennissen van haar. We zijn onder andere bij de casino geweest, dat is zeker aan te raden. Bij de casino's in Suriname krijg je namelijk gratis eten en drinken (als je af en toe wat geld in de automaat stopt). We hebben hier genoten van een heerlijke cappuccino, dat kom je hier niet vaak tegen. En terwijl je in Nederland aan het einde van avond naar de turk zou gaan om een kapsalon naar binnen te werken, ga je hier naar de markt (die dan net begint) om 'Saotosoep' te eten. Dit is een soep uit de Javaanse keuken met kip en ei. 

Ohjaa, weet je wie we ook gespot hebben? NICK & SIMON! Die zijn hier in Suriname, i.v.m. opnames voor een tv-programma. We hebben inmiddels 2 gratis concertjes van ze meegepakt. Dat waren niet de enige BN'ers hier. Wellicht wat minder bekend, maar we hebben ook nog een leuk gesprek gehad met de man het liedje 'Ezel' van Kinderen voor Kinderen, haha. Zo zie je maar: Nederlanders, je komt ze overal tegen... https://www.youtube.com/watch?v=0F--d9HYiPY

Gisteren hebben we met Fanny meegedaan aan de halve marathon van Suriname. We hebben er maar wel voor gekozen om hem te wandelen, gezien de hitte hier. We vonden alleen toch wel dat we dan de eerste, tweede en derde plek zouden moeten halen. We dachten dat ons dat wel zou lukken, aangezien er nogal wat oudjes waren en de gemiddelde Surinamer 200 meter lopen naar de bus al ver vindt... Dat bleek nogal tegen te vallen... Na het startschot gingen ze echt supersonisch snel van start, en we waggelden echt als gansjes met onze heupen om ze bij te houden. Snelwandelen blijkt toch wel een andere tak van sport te zijn... We kwamen erachter dat zij allemaal bij een 'snelwandelsportvereniging' zaten en nogal getraind waren hierin. Die eerste plekken konden we dus naar fluiten, maar dat mocht de pret niet drukken! We hebben er alsnog 3.15h over gedaan, en onderweg hebben we de andere lopers hard aangemoedigd en Nederlandse liedjes gezongen. We zagen zelfs nog een man die de marathon deed op zijn blote voeten, toen wij terug waren begon hij aan zijn tweede rondje... We verwachten dat hij zo rond 24:00 de finish is overgekomen... Voor hem hebben we natuurlijk nog even extra hard gejuicht! We hebben ons weer goed vermaakt...

Bedankt voor het lezen van ons verhaal! We wensen jullie veel succes met het koukleumen. We zullen aan jullie denken als wij zwetend aan het werk zijn op het veld...

Liefs van de bakra boerinnetjes 

Foto’s

7 Reacties

  1. Gert Klootwijk:
    20 november 2017
    Zo herkenbaar leuk om te lezen. Veel succes nog.
  2. Renée:
    20 november 2017
    Ha, goed om weer van jullie te horen! Wat een geploeter en geploeg! Ik hoop van harte dat jullie harde werken zich in de resultaten van de onderzoeken gaat uitbetalen. :) En anders wel in de prachtige tripjes die jullie tussendoor kunnen maken! (Ik was blij verrast heerlijke warme chocolademelk te zien tussen alle jaloersmakende zonnige foto's ;p)
    En lieve meiden, wat een muzieksmaak hebben jullie tussendoor! Van een fanfare die een cover speelt van K3 (Oya lélé?) tot Nick en Simon en een liedje over een ezel?! (Ik ben benieuwd wat voor jeugdtrauma die man vroeger heeft meegemaakt... XD)
    Maar het was genieten!! ;) Gefeliciteerd met al jullie prestaties en genietze ook voor jullie verder daar!
    Lieefs!
  3. Marjolein:
    22 november 2017
    Super leuk om te lezen chicks! Jullie zijn lekker bezig, hard aan het werk voor scriptie en ondertussen ook nog allemaal andere leuke dingen! Ik ben erg trots dat jullie toch die halve marathon uitgewaggeld hebben ;)
    Hav e fun en succes! Maar dat gaat helemaal lukken met jullie mooie roze laarsjes xxx
  4. Annelies Post:
    1 december 2017
    Haha, ik zie jullie dit echt allemaal zo zeggen.. fijn dat er wat vorderingen zijn in jullie onderzoek (ook niet onbelangrijk). Ik snap alleen al die moeilijke planten-woorden niet maar dat leggen jullie maar een keer uit als je hier weer in O'wolde bent :-) jullie maken veel mee zo te lezen! Het ziet er lekker warm uit daar, hier is het heel koud (ik moet 's ochtends m'n autoruiten krabben). Thnx voor de update en geniet ervan!!
  5. Bert:
    24 december 2017
    volgens mij wordt het weer voor een spannend verhaal. Is er soms iemand zomaar afgestudeerd? Of is dat geen nieuws tegenwoordig meer? En hoe is het met de stempels? Nog wat wijzer geworden van de strookjes? Ben erg benieuwd hoor.
  6. Jacqueline Rens:
    1 januari 2018
    Hallo Kim en Vera.
    Dan eindelijk een bericht vanuit het koude Nederland, van jullie oude buurvrouw, Jacqueline van de Andrelon shampoo hihihi. Ik vind het leuk om jullie blog te lezen. Hoop dat jullie fijne feestdagen hebben gehad. Wens jullie een gelukkig, gezond 2018 toe. Zijn jullie ouders nog geweest? Loopt het project naar wens, of zijn jullie nog steeds zo hard bezig? Wat een vragen allemaal. Ben erg benieuwd hoe het met jullie gaat. Liefs Jacqueline xx
  7. Kim:
    16 januari 2018
    Ha buurvrouw! Bedankt, u ook nog de beste wensen! Alles gaat goed hier, we zijn best wel druk geweest. De blog gaan we binnenkort weer updaten. De Andrélon shampoo wordt trouwens goed gebruikt :)